حکایت 

یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی گفت : ای پسر چندان که تعلق خاطر آدمیزاد به روزی است اگر به روزی ده بودی به مقام ملایکه از در گذشتی

 

گلستان سعدی

بازنویسی :

 

 

در روزگاران قدیم پسری جوان زندگی می کرد که پدرش تاجر بود و از پدرش به او سهمی بسیار بزرگ به او رسیده بود و زندگی خود را به خوبی و خوشی می گذراند ولی او همیشه احساس می کرد احترامی که مردم به پدرش می گذاشتند را در خود نمی تواند بیابد و همیشه در پیش مردم فردی بی اهمیت و کم ارزش به نظر می آمد .

 

روزی پسر جوان که در حال سفر تجاری بود به شهری رسید و تصمیم گرفت که در آنجا چندروزی را استراحت کنند و سپس به سفر خود ادامه دهند .

 

در آن شهر آوازه ی پیر مردی به گوش پسر جوان رسید که بیشتر مردم شهر در خانه ی او جمع می شدند و او با آن ها به صحبت می پردازد و سعی می کند تا با کمک مردم شهر مشکلات یکدیگر را برطرف سازند .

 

پسر جوان که این خبر را شنید تصمیم گرفت تا روزی در آن جا حضور پیدا کند و بداند که مشکل او چیست که با وجود ثروت فراوان ، مقام بسیار پایین در نزد مردم دارد .

 

پسر جوان در نزد پیرمرد رفت و پس از پایان سخن پیرمرد به نزد او رفت و مشکلش را با او در میان گذاشت و پیرمرد به او گفت: تو فقط مقام بالا را در ثروت فراوان یافت می کنی در حالی که اگر تو به روزی دهنده توجه می کردی و دستورات او را انجام می دادی در زندگی مقام بسیار بالایی را پیدا می کردی و همه ی مردم به تو افتخار می کردند تا جایی که مقامی حتی بالاتر از مقام فرشتگان خداوند را یافت می کردی .

 

 

 

 

 

 

 

 

Web results

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Translate this page